Od Courtney C.D. Jackie - Wyjazd rodzinny i jego wady

– Jakim prawem dotykasz mojego konia?! – wrzasnęłam na blondyneczkę stojącą właśnie przede mną z - mam nadzieję - bolącą ręką przyciśnięta do brzucha.

– Jesteś walnięta, tak samo jak ten twój koń – skomentowała obrzucając mnie zniesmaczonym spojrzeniem i cofając się o krok. 

– Nie, moja droga, to ty jesteś jakaś porąbana! Kto normalny podchodzi do obcego konia i go głaszcze? Co? 

– Eeem...każdy?

– No właśnie nie! Tylko ty wpadłaś na tak idiotyczny pomysł! Z resztą, masz za swoje! – Wskazałam jej dłoń, na której widoczny był ślad po końskich zębach. – Boli?

– Tak.

– To dobrze. Ma boleć – Podeszłam do Lorda, który zarzucał właśnie łbem, i pogłaskałam go czule. – Dobry konik – pochwaliłam ogiera. 

– Co za rąbnięta dziewucha – mruknęła blondynka, myśląc, że jej nie słyszę.

– Ile ty masz w ogóle lat i jak masz na imię, żeby się tak do mnie odzywać? – warknęłam.

– Siedemnaście – odparła niepewnie, po czym dodała – Victoria. 

– No widzisz, czyli jestem od ciebie starsza, laluniu. 

– Ale nie mentalnie.

– Victoria...co za...oryginalne imię – zironizowałam.

– Nie czepiaj się mojego imienia – prychnęła odwracając się na pięcie i ruszając w przeciwną stronę.

– Tak, jasne! Obraź się, dziecko! I idź sobie, najlepiej poskarżyć się mamusi! – krzyknęłam za odchodzącą Victorią.

– Idę przemyć ranę, geniuszu! – odkrzyknęła nawet nie racząc na mnie spojrzeć. 

– A..ha...to...weź się utop! – odparłam, nie wiedząc co powiedzieć.

– Co tam? Zabrakło genialnych pomysłów, na ripostę? – spytała Jackie z kpiącym uśmiechem. 

Dopiero teraz zauważyłam, że przez cały czas stała obok nas.

– Nie – rzuciłam i zabrałam się do wprowadzania koni do boksów. Kiedy skończyłam, zauważyłam, że Jackie gdzieś zniknęła.

Jackie? Gdzież ty?